Προβληματισμος #4: Έκαστος στο είδος του…

Εδώ και αρκετό καιρό μετά λύπης μου διαπιστώνω πως από τη νοοτροπία των Νεοελλήνων (εκτός των άλλων) απουσιάζει η έννοια του «επαΐοντος».  Ο «επαΐων» είναι ο ειδικός  σε ένα θέμα, αυτός που γνωρίζει καλά κάτι, και πρόκειται για  μία έννοια την οποία εισήγαγε ο Πλάτων. Με μεγάλη απογοήτευση συνειδητοποίησα ότι έχουμε γεμίσει με «επαΐοντες» και δεδομένου ότι  ποιότητα δεν βρίσκεται στην ποσότητα, κάτι δεν πάει καλά.

Σε όποια συζήτηση κι αν βρεθώ υπάρχει πάντα ή ας μην είμαι υπερβολική, σχεδόν πάντα, ένας συμμετέχων ο οποίος έχει άποψη επί παντός επιστητού.  Ειλικρινά τους θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους. Θαυμάζω  την ιδιότητα αυτή του χαρακτήρα τους να νομίζουν ότι οι υπόλοιποι στην συζήτηση είναι αμαθείς , ανενημέρωτοι και ανειδίκευτοι. Το χειρότερο, όμως, είναι πως πυρήνας των επιχειρημάτων αυτών των ανθρώπων είναι η περιπτωσεολογία. Παίρνουν δηλαδή ως παράδειγμα ΜΙΑ περίπτωση κι εκφράζουν έναν καθολικό συλλογισμό ο οποίος σε συνδυασμό με την άγνοιά τους πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα είναι ΑΚΥΡΟΣ.

Αυτό, όμως, που με λυπεί περισσότερο είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν σέβονται ούτε τον συνομιλητή τους, ούτε και κάποιον που τυγχάνει να είναι ο «επαΐων» σε ένα από τα θέματα στα οποία έχουν άποψη. Δυστυχώς,  αυτοί οι άνθρωποι επιβιώνουν και  αυτό συμβαίνει γιατί κανείς δεν θέλει να ασχοληθεί μαζί τους ούτε να τους αντιπαρατεθεί, καθώς δεν πρόκειται να βγει κάποιο συμπέρασμα από την όλη συζήτηση. Σημεία των καιρών ή ένα ακόμη «κουσούρι» του DNA των Νεοελλήνων;;

Δεν μπορώ να μιλήσω ή ακόμη περισσότερο να φέρω άποψη για κάποιο οικονομικό ζήτημα γιατί δεν είναι οικονομολόγος. Απλό! Θα μου πείτε όμως τώρα «Και τι θα γίνει; Θα σταματήσουμε να λέμε την άποψή μας;». Κι εγώ θα σας απαντήσω «Ναι!»! Όταν δεν έχει κάποιος γνώση ενός ζητήματος ή έστω αξιόλογη εμπειρία που να του εξασφαλίζει γνώση δεν δικαιούται να έχει και γνώμη! Καλώς ή κακώς έτσι έχουν τα πράγματα. Δεν μας αρέσει! Το ξέρω! Αλλά έτσι είναι!

Πώς μπορώ να επιχειρηματολογήσω, όταν δεν έχω γνώση ή έχω μερική γνώση των πραγμάτων (ακόμη χειρότερα); Αλλά ποιος γνωρίζει από στοιχειώδεις κανόνες λογικής και επιχειρηματολογίας σήμερα;; Ελάχιστοι, φίλοι μου! Ακόμη και στο ναό της Δημοκρατίας, τη Βουλή, ο όρος πολιτική έχει χάσει όλη την έννοιά της. Ουδείς εκ των συνδιαλεγόμενων εκεί μέσα (όταν και όποτε γίνεται εποικοδομητικός  διάλογος) δεν μπορεί να διατυπώσει έναν ορθό συλλογισμό, δηλαδή έναν συλλογισμό με έγκυρες και αληθείς προκείμενες επιχειρημάτων. Και να σας πω ένα μυστικό;;; Οι  κατηγορίες προς τον «αντίπαλο» συνομιλητή δεν αποτελούν αξιόλογο επιχείρημα! Για την ακρίβεια δεν είναι καν επιχείρημα!

Δυστυχώς, αυτή είναι η πορεία των πραγμάτων σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα που λέγεται…πώς λέγεται;; Ά! Ελλάδα! Ναι, ναι «ΕΛΛΑΔΑ»! Η χώρα στην οποία γεννήθηκαν η φιλοσοφία, η ιστορία , τα μαθηματικά και τόσες κι άλλες τόσες επιστήμες που τώρα ακυρώνονται και καταπατώνται από   κάθε είδους «ψευδο-επαΐοντες»,  ενώ οι πραγματικοί «επαΐοντες» τίθενται στο περιθώριο , λοιδορούνται ή «τα μαζεύουν» και φεύγουν για «αλλού».

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους ανθρώπους που «γνωρίζουν τα ΠΑΝΤΑ» δεν μπορώ να σας πω, καθώς ακόμη κι εγώ δουλεύω εδώ και χρόνια αυτό το κομμάτι του χαρακτήρα μου. Προσπαθώ να μη δίνω σημασία, αν και δεν είναι πάντοτε εφικτό! Καλό κουράγιο!!!!!

Αρετή Λιάγκα