λογ-art

Το ξυπνητήρι ήχησε στις 7 το πρωί τόσο βαριεστημένα. Μια απλή καθημερινή μέρα είχε ξημερώσει αλλά σήμερα έκανε περισσότερο κρύο και ο ουρανός γκρίζος, συννεφιασμένος. Σίγουρα η μπόρα ήταν προ των πυλών. Η Λυδία τεντώθηκε για λίγο στο κρεβάτι της, σηκώθηκε και μέσα σε λίγα λεπτά η μυρωδιά του γαλλικού καφέ είχε πλημμυρίσει την κουζίνα. Αποφάσισε πως ήθελε  να δώσει λίγο χρώμα για να σπάσει αυτό το σκοτεινό χρώμα της ατμόσφαιρας. Φόρεσε το μπορντό πλεκτό της φόρεμα, τις ψηλές μαύρες μπότες της, ένα κραγιόν σχεδόν κόκκινο. Η δουλειά της στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου την περίμενε ορεξάτη. Έριξε ένα χαμόγελο στον καθρέφτη, κούμπωσε το ζεστό γκρι παλτό της και έτρεξε στο αυτοκίνητο. Read more →

Η θλίψη τσακίζει, φθείρει, παγώνει και αποχρωματίζει. Τα πρόσωπά της πολλαπλά και τα χτυπήματά της ανεπανόρθωτα. Δε σέβεται τις αντοχές ούτε τηρεί τα όρια. Κοντράρεται πολύ με την αληθινή ευτυχία και πασχίζει να την ανατρέψει.

Τα γυαλιά της θλίψης έχουν μαύρους φακούς με μηδενική προστασία. Οι τεχνικές της παίζουν ασταμάτητα με το μυαλό και την καρδιά, ξεπερνώντας τις ανθρώπινες δυνάμεις και επιβάλλοντας τους δικούς τους κανόνες. Όσο για τα αίτια , άπειρα και καλά κεκαλυμμένα. Read more →

Η ενασχόληση με τον καθρέφτη δεν είναι προνόμιο κανενός από τα δύο φύλα. Ολοι και όλες έχουν περάσει πολλές ώρες μπροστά του ή έχουν ρίξει μια φευγαλέα ματιά στον εαυτό τους. Στο πλαίσιο αυτής της βουβής συζήτησης με το είδωλό τους οι άνθρωποι αρχίζουν να φιλοσοφούν, αγναντεύοντας την παροντική τους υπόσταση, ενώ την ίδια στιγμή το μυαλό τους παλινδρομεί μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Είτε ένα σώμα είναι λιπόσαρκο ή υπέρβαρο ή διαθέτει κάποια εξωτερική ατέλεια, η οποία ενοχλεί τον κάτοχό της, η σκέψη είναι πάντοτε η ίδια. Το πώς θα καταστεί δυνατόν να εξαλειφθεί αυτή η σωματική παραφωνία και να αποκατασταθεί η αρμονία των πραγμάτων. Κάποτε κάποιοι προβαίνουν σε υπερβολές, από υπέρμετρη αγάπη για τους ίδιους, με τελικό αποτέλεσμα το μίσος. Read more →

Υπάρχουν όρια ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα; Όρια απτά. Με την πιο απλή έννοια χαραγμένα; Και θέτω το πιο κοινότυπο ερώτημα που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Πόσο απέχει η αντίληψη μας για τον κόσμο που μας περιβάλλει από την πραγματική διάσταση αυτού;

Read more →

..Το ζήτημα είναι από που βλέπει κανείς τον ουρανό
Εγώ τον έχω δει από καταμεσής της θάλασσας..
Οδυσσέας Ελύτης

Μέσα στην ακατάπαυστη ροή των πραγμάτων όπου ο άνθρωπος είναι η μοναδική σταθερή αξία, καθένας από εμάς αναλαμβάνει δύο ρόλους ιδανικά, του δράστη και του θεατή ή έναν από τους δύο. Συμμετέχουμε ενεργά στα πράγματα αφού τα επεξεργαστούμε με την όραση και τη νόηση ή και αντίστροφα, επιλέγουμε να επεξεργαστούμε τα δεδομένα μετά τη συμμετοχή μας σε αυτά. Όταν κάποιος κοντοστέκεται για να παρατηρήσει τη ζωή και τον εαυτό του μέσα στα σπάργανά της μπορεί να το κάνει είτε ως κοινός θεατής είτε ως σκηνοθέτης. Read more →

Ο ουρανός σκοτεινιάζει. Ακούγονται υπόκωφοι ήχοι κεραυνών και οι πρώτες σταγόνες της βροχής αρχίζουν να χαϊδεύουν το έδαφος. Αν είσαι κι εσύ λάτρης του φαινομένου που μόλις περιέγραψα, τότε γνωρίζεις πόσο ξεχωριστό είναι και πιθανότατα το παρακάτω κείμενο θα αγγίξει την ψυχή σου. Αν πάλι μισείς τη βροχή, την υγρασία, τη νεροποντή που σε μουσκεύει μέχρι το κόκαλο και το κρύωμα που ίσως αποκτήσεις, τότε σου προτείνω να το ερευνήσεις πιο προσεκτικά ξεκινώντας από την ανάγνωση αυτού εδώ του άρθρου.  Ως μια Γιαννιώτισσα, λοιπόν, που σέβεται την καταγωγή της, ήρθε η ώρα να κάνω μνεία σε όλους εμάς τους Βορειοελλαδίτες αλλά και λοιπούς που είμαστε: Read more →

Οι μέρες περνάνε και απλά έχεις αποφασίσει ότι θα ακολουθήσεις τα λόγια του “φίλου” σου του Χόρχε
                                     “Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
                                       Να εκπέμπεις αγάπη.
                                       Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.”
και όλα φαντάζουν πολύ φωτεινά.. Φοράς το χαμόγελο σου, μαζεύεις τη δύναμη σου και ΖΕΙΣ…..
Zεις όσο πιο όμορφα μπορείς…δημιουργικά…διαφορετικά..παρέα με όλους αυτούς που σε γεμίζουν με χαμογελο…Αχ..αυτό το χαμόγελο!!
Read more →

Οι περισσότεροι από εμάς λατρεύουν τα ταξίδια γιατί προσφέρουν αναψυχή, χαλάρωση, διευρύνουν τους ορίζοντες  και αποστρέφονται το ρηχό της καθημερινότητας. Αν και λίγοι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να τα πραγματοποιούν συχνά για διαφόρους λόγους , τα ταξίδια είναι μαγεία και ιδιαίτερα όταν γίνονται με τη συντροφιά αγαπημένων ανθρώπων. Κι όχι μόνο τα φυσικά ταξίδια σε πόλεις, χώρες , τουριστικά θέρετρα και γραφικά χωριά αλλά κυρίως εκείνα που διανύει κανείς με την καρδιά και την ψυχή.  Άλλωστε ο Καζαντζάκης προείπε ότι τα μεγαλύτερα ταξίδια τα κάνουμε με την ψυχή μας.

Read more →