Οι άνθρωποι μετρώνται με τις πράξεις, όχι με τα λόγια

Η ζωή αποτελείται από στιγμές και ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν – άλλοτε για πολύ και άλλοτε για λίγο – διαμορφώνοντας ένα όμορφο και ταυτόχρονα πολύπλοκο σκηνικό, στο οποίο ζούμε την καθημερινότητα μας και χαράζουμε την πορεία μας. Και οι μέρες κυλούν…και συνεχίζουν να κυλούν…και θα συνεχίζουν να κυλούν με τη μόνη διαφορά ότι στο ίδιο σκηνικό δε θα είναι πάντα οι ίδιοι άνθρωποι, αλλάζοντας, έτσι, τις ισορροπίες και δημιουργώντας νέα δεδομένα στα οποία πρέπει να προσαρμοστούμε.

Έτσι, έρχεται εκείνη η μέρα που είτε λόγω αυξημένου άγχους και πίεσης, είτε λόγω μελαγχολίας και αδυναμίας, είτε γιατί πολύ απλά θέλουμε να ξεδιαλύνουμε το τοπίο γύρω μας και να έχουμε ένα πιο καθαρό πλάνο της ζωής μας, πηγάζει η ανάγκη να μετρήσουμε τους ανθρώπους που έχουμε στο πλάι μας πραγματικά, κατά τρόπο ουσιαστικό και σταθερό, τους ανθρώπους που στέκονται εκεί για να μας αγκαλιάσουν στις χαρούμενες και φωτεινές μέρες και να μας σφίξουν ακόμα πιο πολύ στις δύσκολες, στις σκοτεινές μας στιγμές. Αναζητούμε τους ανθρώπους στους οποίους όχι μόνο στηριζόμαστε για να πάρουμε δύναμη αλλά και εκείνους που επιθυμούμε πλέον να μοιραστούμε τη ζωή μας. Με λίγα λόγια έρχεται η στιγμή που πρέπει να ξεχωρίσουμετους συνοδοιπόρους μας στη ζωή και να χτίσουμε, ή πολύ περισσότερο να θωρακίσουμε, τις σχέσεις εκείνες που μας χαρίζουν ουσία, ασφάλεια, γαλήνη, πάθος και θαλπωρή μέσα στην – άλλοτε δύσκολη, άλλοτε εύκολη – καθημερινότητα μας.

Όπως όμως, τόσο δυσκολευόμαστε να ξεδιαλέξουμε τα παλιά μας ρούχα και να βάλουμε σε μια τάξη την ντουλάπα μας, άλλο τόσο δύσκολο είναι και να βάλουμε σε τάξη τη ζωή μας, πόσο μάλλον όταν αυτό έχει να κάνει με ανθρώπους που μέχρι τώρα έδιναν το παρόν στην καθημερινότητα μας είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό, είτε ευχάριστα, είτε λιγότερο ευχάριστα κάποιες φορές. Το μέτρημα είναι πάντα δύσκολο, επώδυνο, επικίνδυνο για τα συναισθήματα και τις ισορροπίες, ανατρεπτικό και ενίοτε απογοητευτικό, παράλληλα όμως δυναμώνει τις σχέσεις που αξίζουν και μας κάνει πιο ειλικρινείς με τον εαυτό μας, τη ζωή και τους γύρω μας.

πράξε

Το μέτρημα όμως, φέρνει στην επιφάνεια κι ένα από τα πιο δύσκολα ερωτήματα καθώς τα λόγια είναι πολυπληθέστερα σε σχέση με τις πράξεις κι αυτό γιατί τα λόγια για να ειπωθούν δε χρειάζονται ούτε κόπο, ούτε χρόνο, αντίθετα δε οι πράξεις χρειάζονται χρόνο για να γίνουν  αλλά όταν συμβούν τότε αποτελούν ατράνταχτη απόδειξη και ταυτόχρονα απάντηση ξεκάθαρη πια στο δίλημμα ως προς το αν θα πρέπει να κρίνουμε και να μετράμε τους ανθρώπους από τα λόγια ή από τις πράξεις αυτών. Η απάντηση ποτέ δεν είναι εύκολη και η κρίση μας δεν είναι πάντοτε καθαρή και αντικειμενική, αφού τα λόγια μπορούν να μας γεμίσουν, έστω και προσωρινά, να μας δώσουν κουράγιο και ελπίδα, ειδικά σε μέρες δύσκολες, όταν οι αντιστάσεις είναι μειωμένες και οι άμυνες πέφτουν, να γίνουν βάλσαμο , όμως αυτό δεν φτάνει αν δεν συνοδεύονται και από τις αντίστοιχες πράξεις. Κι αυτό γιατί τα λόγια αφήνουν υποσχέσεις και προσδοκίες και όταν κοπάσει η καταιγίδα και η κρίση μας επανέλθει, αν οι υποχέσεις δε γίνουν πράξεις ακολουθεί η απογοήτευση, ο θυμός και τέλος η ανασφάλεια και η αστάθεια. Όσος σκληρό και απόλυτο και αν ακούγεται, οι προθέσεις μπορεί να είναι οι καλύτερες, δεν αρκούν όμως και δεν υποκαθιστούν το βήμα εκείνο που θα κάνει τη διαφορά την κατάλληλη στιγμή, την πράξη εκείνη που θα βάλει τς πράγματα στη θέση τους, που θα δώσει νέα τροπή στα δεδομένα διαλύοντας την όποια βάσιμη ή μη αμφιβολία. Αντίθετα, η αδράνεια και η αδιαφορία οδηγεί σε έλλειψη εμπιστοσύνης και σε σίγουρο κλωνισμό των σχέσεων αφού οι προσδοκία που δεν γίνεται πραγματικότητα δημητριάζει μυαλό και ψυχή, απογοητεύει και σιγά σιγά διαλύει ότι έχει χτιστεί με λόγια. Οι πράξεις όμως, δεν αμφισβητούνται, δε σβήνονται και  δεν διαγράφονται αλλά μένουν εκεί υπενθυμίζοντας τη σταθερότητα, το σθένος και την ασφάλεια των σχέσεων που θεμελιώνονται και τελικά θωρακίζονται από αυτές.

Ο άνθρωπος που σκέφτεται, εκφράζεται, και πράττει είναι σύμμαχος, είναι σύντροφος, είναι σταθερή αξία στη ζωή, είναι η άγκυρα που μας κρατά γερά στη θέση μας όταν κινδυνεύουμε να χάσουμε τον έλεγχο και τον εαυτό μας μέσα στη δίνη των προβλημάτων και της καθημερινότητας. Τέλος, είναι εκείνος που σε κάθε κρίσιμη στιγμή  μας, μας υπενθυμίζει πως όσο μοιραζόμαστε τη ζωή μας μαζί του δε θα νιώσουμε ούτε μόνοι, ούτε αδύναμοι.

Άλλωστε οι πράξεις μας και οι επιλογές μας είναι αυτές που μας καθορίζουν  και απο αυτές κρινόμαστε τελικά. Ποτέ κανένας δεν καταδικάστηκε, ούτε επιβραβεύτηκε μόνο για τις προθέσεις του! Και προς αποφυγή περιττών διακαιολογιών, δεν είναι η δύναμη που λείπει από κάποιον αλλά η θέληση.

Έλενα Παπαιωάννου