Μια σπίθα φτάνει…

Μια σπίθα φτάνει…

Το ξυπνητήρι ήχησε στις 7 το πρωί τόσο βαριεστημένα. Μια απλή καθημερινή μέρα είχε ξημερώσει αλλά σήμερα έκανε περισσότερο κρύο και ο ουρανός γκρίζος, συννεφιασμένος. Σίγουρα η μπόρα ήταν προ των πυλών. Η Λυδία τεντώθηκε για λίγο στο κρεβάτι της, σηκώθηκε και μέσα σε λίγα λεπτά η μυρωδιά του γαλλικού καφέ είχε πλημμυρίσει την κουζίνα. Αποφάσισε πως ήθελε  να δώσει λίγο χρώμα για να σπάσει αυτό το σκοτεινό χρώμα της ατμόσφαιρας. Φόρεσε το μπορντό πλεκτό της φόρεμα, τις ψηλές μαύρες μπότες της, ένα κραγιόν σχεδόν κόκκινο. Η δουλειά της στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου την περίμενε ορεξάτη. Έριξε ένα χαμόγελο στον καθρέφτη, κούμπωσε το ζεστό γκρι παλτό της και έτρεξε στο αυτοκίνητο. Read more