Κοιτώντας τα αστέρια

Κοιτώντας τα αστέρια

Η παραμονή μου στην πρωτεύουσα για άλλη μια φορά ήταν κουραστική. Ο δρόμος της επιστροφής από την αγχώδη πόλη, έφτανε στο τέλος της επιτέλους. Αναζητούσα λίγη ηρεμία μέσα στο καράβι που θα με μετέφερε στο νησί αλλά και στο ραδιόφωνο ψάχνοντας έναν έναν τους σταθμούς. Ανέβηκα στο πιο ψηλό μέρος του πλοίου όπου υπήρχαν ελάχιστα φώτα και εκείνο που έψαχνα ήταν εκεί μπροστά μου.  Άφησα την τσάντα μου στην άδεια θέση δίπλα μου, ξέμπλεξα τα ακουστικά μου και βρήκα στο κινητό τον αγαπημένο μου σταθμό. Συντονισμένοι στους 99,2

Το βλέμμα μου, ασυναίσθητα, σηκώθηκε ψηλά στα αστέρια που φώτιζαν τον νυχτερινό ουρανό. Το τραγούδι που ηχούσε στα αυτιά μου ήταν του Νικόλα Άσιμου με την τόσο συναισθηματική φωνή του Βασίλη Παπακωσταντίνου.  Οι στίχοι του έφεραν πέντε χρόνια μετά συγκρατημένα δάκρυα στα μάτια μου. Read more