Πρόσωπα: VICTORIA HISLOP, συγγραφέας και πρέσβειρα για την αντιμετώπιση της λέπρας

Πρόσωπα: VICTORIA HISLOP, συγγραφέας και πρέσβειρα για την αντιμετώπιση της λέπρας

Η Βικτόρια που τώρα μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στην Αγγλία και την Ελλάδα. Μεγάλωσε σε ένα σπίτι στο Κεντ., το οποίο επισκέφτηκε τριάντα χρόνια αφότου  το πούλησαν οι γονείς της. Χρόνια ολόκληρα ήθελε να το ξαναεπισκεφτεί και πήγε..το είδε και τότε κατάλαβε μέσα από μια αναδρομή στο παρελθόν το πόσο πολύ άλλαξε, όπως εκμυστηρεύτηκε σε συνέντευξη για το ‘INDEPEDENT’.  Η  Βικτόρια λοιπόν μεγάλωσε στο Τόνμπριτζ. Σπούδασε αγγλικά στο Κολέγιο St. Hilda’s της Οξφόρδης.   Read more

Η επιστροφή …

Η επιστροφή …

Και να λοιπόν που μετά από δέκα χρόνια φοιτητικής ζωής, καλοπέρασης, ξεγνοιασιάς, ανεξαρτησίας και ατελείωτων ξενυχτιών χωρίς να αναγκάζεσαι να  απαντάς σε ένα ακουστικό που ξεφωνίζει την ίδια μονότονη μαμαδίστικη ερώτηση στις τέσσερις τη νύχτα «Πού είσαι  τέτοια ώρα;» έρχεται η στιγμή που λόγω των συνθηκών αναγκάζεσαι να εγκαταλείψεις την πρωτεύουσα και να μαζέψεις τα μπογαλάκια σου για να επιστρέψεις στο πατρικό σου. Εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι ένα κεραμίδι από κάπου, κάπως, κάποτε πέφτει στο κεφάλι σου και εσύ δεν κρατάς ούτε καν ομπρέλα. Ουφ… και τώρα τι κάνω;;

Φαντάζομαι πως αυτή είναι μια κατάσταση που δεν την αντιμετώπισα μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι φοιτητές, που κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης,  αποφάσισαν με «βαριά καρδιά» να επιστρέψουν στα πατρικά τους σπίτια προκειμένου να μειωθούν τα έξοδα τους, να ανακουφίσουν οικονομικά τις οικογένειές τους και να αναζητήσουν επαγγελματική στέγη σε κάποια άλλη πόλη εκτός της πολυπληθής και «πολυάνεργης» πλέον Αθήνας αλλά τόσο μα τόσο πολύχρωμης και αβάσταχτα επιφορτισμένης με το χρέος της εκπλήρωσης των ονείρων μας. Read more

Η ζωή μια αστραπή…

Η ζωή μια αστραπή…

Έχοντας διαβάσει ή ακούσει όλοι μας λίγο πολύ γνωστά αποφθέγματα σπουδαίων ποιητών, μπορώ να εκφράσω με βεβαιότητα την πεποίθηση πως η παραπάνω φράση με την οποία τιτλοφορείται το παρόν άρθρο, αποπνέει μια αισιοδοξία και μπορεί να γίνει μότο ζωής για όλους μας. Ζούμε σε μια εποχή που ο καθένας αντιμετωπίζει κάθε είδους προβλήματα, προσωπικά, ψυχολογικά, οικονομικά,κοινωνικά και όλα συνδέονται μεταξύ τους σαν ένας φαύλος κύκλος που ολοένα και μεγαλώνει. Δεν είναι σκοπός μου να μιλήσω για τα αίτια που οδηγούν σε αυτήν την κατάσταση, ούτε και για τις ζοφερές ενίοτε συνέπειές της. Ο ρόλος που επιθυμώ να έχω είναι να αφυπνίσω την κουρασμένη και ίσως υποτονική εσωτερική δύναμη του καθενός, το χαμένο υγιή του εγωισμό, την ανύπαρκτη ενδεχομένως αυτοπεποίθησή του και να σας πείσω πως πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να κυνηγήσουμε τα όνειρα και τους στόχους μας. Η ζωή είναι σύντομη για να αναλώνεται μόνο στις δυσκολίες και τα προβλήματα. Έχουμε έρθει στον κόσμο με μία και μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσουμε κάθε στιγμή και κάθε δυνατότητα για να πετύχουμε ο,τι μας κάνει ευτυχισμένους, ο,τι μας χαρίζει ένα αληθινό και πηγαίο χαμόγελο. Read more

Τα πιο όμορφα κτίρια της Αθήνας για την περίοδο 1830-1940 σε μία έκθεση φωτογραφίας

Τα πιο όμορφα κτίρια της Αθήνας για την περίοδο 1830-1940 σε μία έκθεση φωτογραφίας

Μία πρωτότυπη και ιδιαίτερη έκθεση φωτογραφίας ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες στο ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος μέσω του Προγράμματος Καταγραφής Κτιρίων της Αθήνας κατά τον 19ο και 20ο αιώνα. Κατά την διάρκεια της έκθεσης οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να δουν όλες τις νεοκλασικές μονοκατοικίες αλλά και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική των κτιρίων που χτίστηκαν από το 1830 έως το 1940 και διατηρούνται μέχρι και σήμερα στα επτά διαμερίσματα της Αθήνας.   Read more

Home sweet office

Home sweet office

Πόσες ώρες τις ημέρας περνάμε άραγε στο γραφείο του σπιτιού μας; Πόσο μάλλον με βάση τα δεδομένα της εποχής μας, καθώς πολλοί από εμάς συνεχίζουμε την εργασία μας απο το σπίτι! Άπειρες λοιπόν..δουλεύοντας, διαβάζοντας βιβλία σχολικά η εξωσχολικά, ξεφυλλίζοντας περιοδικά, γράφοντας το ημερολόγιο μας, κάνοντας κατασκευές, σερφάροντας στο ιντερνετ…Ή μήπως και όχι; Το μόνο σίγουρο είναι ότι αποτελεί μία ξεχωριστή γωνιά για όλους μας μέσα στο σπίτι. Read more

Πρόσωπα: Αμπέμπε Μπικίλα, o ξυπόλυτος αθλητής

Πρόσωπα: Αμπέμπε Μπικίλα, o ξυπόλυτος αθλητής

Ενα από τα παραδείγματα της δύναμης του αθλητισμού, που προκαλούν δέος, είναι ο Αιθίοπας αθλητής Αμπέμπε Μπικίλα, ο οποίος έτρεξε ξυπόλυτος την απόσταση του Μαραθώνιου δρόμου, κατακτώντας την πρώτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960. Ένα παράδειγμα που η παγκόσμια ιστορία καταγράφει στις πρώτες της σελίδες για να καταδεικνύει τη δύναμη του ανθρώπου όταν στηρίζεται στη θέληση και την αυθεντική αγάπη. Η πορεία του Αμπέμπε Μπικίλα στον αθλητισμό μοιάζει σαν  παραμύθι… με άσχημο τέλος. 

Read more

..δεν έχει happy end….

..δεν έχει happy end….

Ακόμα και τώρα, δεν μπορώ να θυμηθώ την αρχή αυτής της πτώσης.. Ποιο απ’ όλα της τα πρόσωπα ήταν ­εκείνο που με τρόμαζε; Ποιο, τελικά, αγάπησα; Τι ήταν αυτό που με έκανε να δω σε ένα λεπτό  τη ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια μου….και να φωνάξω..να ουρλιάξω…και να ξυπνήσω από το λήθαργο που μου επέβαλα…..

Ψίθυρος ήταν, μα έγινε κραυγή….. Read more

Οι σιδηρόφρακτες ψυχές

Οι σιδηρόφρακτες ψυχές

Η φυλακή ορίζεται ως το σωφρονιστικό ίδρυμα, στο οποίο εγκλείονται όλοι όσοι έχουν διαπράξει πάσης φύσεως εγκλήματα, με απώτερο σκοπό τον κολασμό των τροφίμων και τη μετέπειτα βελτίωσή τους, με στόχο την όσο το δυνατόν ομαλότερη επανένταξή τους στην κοινωνία και την, εντός εισαγωγικών, εκμετάλλευσή τους από αυτήν, για το κοινό καλό. Κατά πόσο όμως λειτουργεί το συγκεκριμένο σύστημα ως προς τη βελτίωση των εγκλείστων; Read more

Τι δεν μου έλειψε στην καραντίνα!

Τι δεν μου έλειψε στην καραντίνα!

Επανερχόμαστε σιγά σιγά στην κανονικότητα της προ-κορονοϊού εποχής, πατώντας διστακτικά ακόμα στα χνάρια που άφησαν οι αγαπημένες μας συνήθειες αλλά και οι καθημερινές μας υποχρεώσεις πριν τον εγκλεισμό στο σπίτι. Read more

Πως να γίνεις Ρατσιστής

Πως να γίνεις Ρατσιστής

Κάποτε ο σοφότερος από τους ανθρώπους, ο σπουδαίος  φιλόσοφος Σωκράτης, προσπαθώντας να αποδώσει την ετυμολογία περί του ονόματος «άνθρωπος» θα μας πει: ‘’ Το όνομα « άνθρωπος » σημαίνει ότι τα μεν άλλα ζώα τίποτε από όσα βλέπουν δεν μελετούν, δεν συλλογίζονται και δεν αναθρούν…ο δε άνθρωπος άπαξ και δει κάτι – άπαξ δηλαδή «θρώσκει»  και “αναρθρεί”  και συλλογίζεται ό,τι «θρώσκει». Και ναι, μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχω δει τον άνθρωπο να δρα με σύνεση και να «αναθρεί» και να συλλογίζεται προς το καλό και το άριστο ….σπάνιες φορές!

Read more