Η κουρελού των λέξεων

Η κουρελού των λέξεων

Κατάσταση προερχόμενη από τα κινηματογραφικά δεδομένα, αλλά θα μπορούσε, ενδεχομένως, να συμβεί και στην πραγματικότητα. Ενα άτομο ερωτεύεται ένα άλλο. Η αγάπη τους είναι αμοιβαία. Ομως τυγχάνει να μην μιλούν την ίδια γλώσσα. Ετσι και οι δύο τους επιδίδονται σε έναν αγώνα κατάκτησης της γνώσης, προκειμένου να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Κάθε αρχή είναι δύσκολη και το ζευγάρι καταλήγει σε τραγελαφικές συζητήσεις, με λάθη που μόνο γέλια στα πρόσωπά τους και χαρά στις ψυχές τους φέρνουν. Κάποτε τα καταφέρνουν και το πρώτο ερωτικό ραβασάκι είναι γεγονός. Ομως ανακαλύπτουν το εξής. Αυτό δεν τους ήταν τελικά απαραίτητο, διότι οι ψυχές τους μιλούσαν η μία στην άλλη, δίχως η γλώσσα να είναι εμπόδιο. Θα μπορούσαν να ζήσουν ευτυχισμένοι για πάντα, χωρίς να ανταλλάξουν μια κουβέντα.

Ξεφεύγοντας από την ρομαντική κατάσταση, ας θέσουμε την ψυχρή μας λογική σε λειτουργία και ας αναλογιστούμε το εξής. Το εν λόγω ζευγάρι, στην περίπτωση που όντως αποφάσιζε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του μαζί, θα έπρεπε να έχει έναν δίαυλο επικοινωνίας, εφόσον επιθυμούν να μάθουν περισσότερα πράγματα ο ένας για την άλλην, όπως διάφορα πολιτισμικά στοιχεία του τόπου καταγωγής τους, τις ιδιαιτερότητες της γλώσσας τους, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων στο μέλλον, την άνεση κινήσεων στον τόπο του καθενός, τη δυνατότητα έγκυρης, έγκαιρης και πολύπλευρης ενημέρωσης και γιατί όχι, τη γνωριμία με τη λογοτεχνία της εκάστοτε χώρας. Read more

Η ζωή μας μια βόλτα

Η ζωή μας μια βόλτα

Πάντα με μάγευαν τα ποδήλατα, ειδικά αυτά τα κλασικά με τη χαμηλή σέλα και το ψάθινο καλαθάκι του τιμονιού.Ξέρετε, η βόλτα με το ποδήλατο ήταν πάντα η πιο ξέγνοιαστη, η πιο χαρουμένη, η πιο συναρπαστική. Ακόμα θυμάμαι πόσα μεσημέρια κοιμήθηκα για να απολαύσω μια βόλτα, στο παρκάκι της γειτονιάς, αψηφώντας το κρύο, τη βροχή ή την πολλή ζέστη. Όσοι, μικροί και μεγάλοι είχατε ποδήλατο σίγουρα αναπολείτε αλλά όσοι δεν είχατε ίσως διαβάζοντας παρακάτω να θελήσετε να αρχίσετε τις ορθοπεταλιές.

Η εφεύρεση του δίτροχου φίλου μας δεν έχει συγκεκριμένη ημερομηνία ούτε συγκεκριμένο δημιουργό. Οι πηγές μας αναφέρουν οχήματα με τροχό που απαιτούσαν τη μυϊκή δύναμη του αναβάτη τους αλλά όχι στη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα. Read more

Rosario Montoya, «Η τσιγγάνα βασίλισσα» του φλαμένκο!

Rosario Montoya, «Η τσιγγάνα βασίλισσα» του φλαμένκο!

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι στις φλέβες των τσιγγάνων ρέει η μουσική, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας τους και της καθημερινότητάς τους. Μολονότι οι τσιγγάνοι είναι σκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο και είναι ένας λαός που έχει χαρακτηριστεί άπατρις, θα μπορούσε να πει κανείς πως, τελικά, πατρίδα όλων των τσιγγάνων είναι η ίδια η μουσική και σημαία τους το τραγούδι και ο χορός. Read more

Με ρυθμό παρακαλώ

Με ρυθμό παρακαλώ

Ας φανταστούμε το εξής σκηνικό: Ένας άνθρωπος εισέρχεται σε ένα γνώριμο μέρος, στο οποίο έχει αναλάβει μια συγκεκριμένη εργασία. Πηγαίνει κάθε μέρα εκεί και συναντά τα ίδια άτομα. Οι σχέσεις που έχει μαζί τους είναι τυπικότατες (ας υποθέσουμε ότι τα άτομα που συναντά είναι ηλικιωμένοι). Οι δεύτεροι έχουν δώσει την εντύπωση ανθρώπων όχι και τόσο ενεργητικών, αφού ακόμη και στην ομιλία τους περιορίζονται στα απολύτως βασικά για την καθημερινή επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο. Κίνηση δεν υπάρχει πάνω τους και αν υπάρχει είναι ανεπαίσθητη.

Με άλλα λόγια δύσκολα ξεκουνιούνται από τη θέση τους. Η σιωπή είναι επιβλητική στο χώρο, για αυτό ο πρώτος χαρακτήρας μας ακούει μουσική, φορώντας ακουστικά και συνεχίζει αμέριμνος την εργασία του. Κάποτε συμβαίνει το εξής. Ένα ζευγάρι κλειδιά που έτυχε να έχει στη ζώνη του εκείνη την ημέρα κάνουν ένα ρυθμικό θόρυβο, καθώς ακολουθούν την κίνηση του σώματος του εργάτη. Εκείνος δεν το αντιλαμβάνεται, όμως οι γύρω του το έχουν συνειδητοποιήσει αμέσως. Τώρα κάτι αρχίζει να αλλάζει στο μουντό, κατά τα άλλα, τοπίο. Για πρώτη φορά παρατηρείται ενδιαφέρον για το θόρυβο που προκαλείται από τα προαναφερθέντα μεταλλικά αντικείμενα. Πόδια και χέρια σαν να ξεφεύγουν από την αγαλματένια θωριά τους και αποπειρώνται να κινηθούν στο ρυθμό. Ένα χτύπημα των δαχτύλων, ένα πάτημα του ποδιού στο πάτωμα, ένα νεύμα της κεφαλής και η αλλαγή ξεκινά. Ο χώρος παίρνει να ζωντανεύει, η διάθεση των ανθρώπων είναι εμφανώς διαφορετική, οι εκφράσεις τους μετατρέπονται σε πιο πρόσχαρες και ευγενικές. Και τότε έρχεται η καθοριστική στιγμή. Ο εργάτης παίρνει μια πιο χαλαρή στάση την ώρα που εργάζεται, με αποτέλεσμα το κινητό του ή το mp3 του ή το γουόκμαν του να μετακινηθεί από την τσέπη του και να πέσει στο έδαφος, αποσυνδεδεμένο πλέον από τα ακουστικά. Η μουσική γεμίζει το χώρο, τον έχει καταλάβει πλήρως τώρα. Για λίγες στιγμές ο εργάτης δεν έχει καταλάβει τί έχει γίνει, όταν όμως το συνειδητοποιεί, σπεύδει να μαζέψει το αντικείμενο από το πάτωμα. Το θέαμα που αντικρίζει τον αφήνει άναυδο. Read more

Ο Καβάφης ταξιδεύει… στο Τόκυο

Ο Καβάφης ταξιδεύει… στο Τόκυο

Η ποίηση του Καβάφη έχει αγαπηθεί από εκατομμύρια αναγνώστες και μελετηθεί από πλήθος ακαδημαϊκών σε όλον τον κόσμο. Η διαχρονικότητα των θεμάτων του Αλεξανδρινού, αλλά και ο μοναδικός τρόπος γραφής του γοήτευσαν τον αναγνωστικό στην άλλη πλευρά της υφηλίου και συγκεκριμένα στην Ιαπωνία. Read more

Να κοιτάς τους τοίχους…

Να κοιτάς τους τοίχους…

«Να κοιτάς τους τοίχους… λένε πάντα την αλήθεια…»

Βρίσκονται εκεί… Ξεφυτρώνουν στις πιο μυστηριώδεις ή πολυσύχναστες γωνιές της πόλης, σε πολυώροφες οικοδομές και μισογκρεμισμένα κτίρια, σε γήπεδα και αμφιθέατρα, σε πλατείες και αλάνες. Πάντα εκεί, ακλόνητα και σταθερά σε έναν αεικίνητο κόσμο. Η παρουσία τους εντυπωσιάζει, ξενίζει, γοητεύει, προκαλεί.

Συνθήματα, ποιήματα, τραγούδια ή αποφθέγματα, χαραγμένα σε κάθε είδους επιφάνεια. Δεν πρόκειται απλώς για λέξεις τοποθετημένες στη σειρά, αλλά για αποστάγματα της μνήμης και της φαντασίας. Τα νοήματα τους ποικίλα, βουτηγμένα μέχρι το λαιμό στη ρευστή ανθρώπινη εμπειρία. Οι τοίχοι είναι φορτωμένοι με μηνύματα αγάπης και επανάστασης, πολιτικής διαμαρτυρίας, κοινωνικής κατακραυγής, απελπισίας και δύναμης. Read more

ο εμβολιασμός στο παράθυρο της παραπληροφόρησης

ο εμβολιασμός στο παράθυρο της παραπληροφόρησης

Διαβάζοντας συνεχώς δημοσιεύσεις στα media περί κινημάτων αντιεμβολιασμού στη χώρα μας -πληροφορίες που χαρίζονται απλόχερα και διάχυτα σε πολλά διαδικτυακά μέσα, μη γνωρίζοντας αν προέρχονται από έγκυρες πηγές- κρίνεται υψίστης σημασίας να διευκρινιστούν κάποια θέματα που οδήγησαν πολλούς γονείς στη λήψη αποφάσεων περί εμβολιασμού ή μη στα παιδιά τους. Read more

ΔΙΣΑΚΙ ΚΑΙ ΠΑΜΕ

ΔΙΣΑΚΙ ΚΑΙ ΠΑΜΕ

Πόσες φορές δεν έχει τύχει σε όλους μας να βρισκόμαστε σε μια κατάσταση, όπου στιγμιαία χάνουμε την επαφή με τον περιβάλλοντα χώρο και μεταφερόμαστε σε έναν άλλον κόσμο, έναν κόσμο επιθυμητό, δίχως σκοτούρες και έγνοιες, δίχως υποχρεώσεις και άγχος, με αγαπημένα πρόσωπα και ιδεατές καταστάσεις. Ακόμη και η ξαφνική αφύπνιση του μυαλού και η υπενθύμιση ότι κάτι πρέπει να γίνει άμεσα και ας είναι και υποχρέωση, μπορεί να ενταχθεί σε αυτή την κατηγορία ονειροπόλησης. Και πάντοτε η αντίδραση των γύρω μας είναι η ίδια, με μια απορία που θα μπορούσε να θεωρηθεί προεπιλεγμένη και μοναδικά ταιριαστή για την περίσταση. Ομως τότε το ‘’ πού ταξιδεύεις’’ μετατρέπεται στο εισιτήριο της επιστροφής και επαναφέρει τον ταξιδευτή στην τάξη, στο σημείο εκκίνησής του, στη ρουτίνα του. Read more

«Μούσαις χάρισι θύε»… μία διαχρονική συμβουλή!

«Μούσαις χάρισι θύε»… μία διαχρονική συμβουλή!

Πάνω από την είσοδο του παλιού κτηρίου της φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) βρίσκεται χαραγμένη η ιστορική και χαρακτιριστική ρήση «Μούσαις χάρισι θύε» που σημαίνει «Θυσίαζε στις Μούσες και τις Χάριτες», εκφράζοντας απόλυτα το ακαδημαϊκό πνεύμα της σχολής.

Για της ιστορίας το αληθές, η φράση αυτή, κατόπιν έμπνευσης του Χαρίτωνα Χαριτωνίδη, ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους καθηγητές της νεοσύστατης σχολής, κοσμεί την είσοδο του κτηρίου από το 1927, έτος ίδρυσης του πανεπιστημίου, και είχε συμβολικό χαρακτήρα καθώς σήμαινε την ανάθεση του πρώτου κτηρίου του ΑΠΘ στις Μούσες και τις Χάριτες. Read more

Πρόσωπα: Ο νομπελίστας Καζούο Ισιγκούρο

Πρόσωπα: Ο νομπελίστας Καζούο Ισιγκούρο

Ο Καζούο Ισιγκούρο είναι  ένας από τους πιο γνωστούς –ασιατικής καταγωγής- μυθιστοριογράφους. Γεννήθηκε στην Ιαπωνία το 1954, αλλά στα 6 του χρόνια μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Αγγλία. Συχνά τον αναφέρουν ως Βρετανό μυθιστοριογράφο -παρά την καταγωγή του- και αυτό γιατί κατάφερε να βραβευτεί ως ένας από τους καλύτερους Άγγλους συγγραφείς μετά από το 1945.

Μετανάστευσε στη Μεγάλη Βρετανία το 1960 όταν ο πατέρας του ξεκίνησε έρευνα στο Εθνικό Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας και εκπαιδεύτηκε στο Surrey. Το 1974 ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κεντ στο Canterbury και το 1978 αποφοίτησεμε πτυχίο στην αγγλική φιλολογία και φιλοσοφία. Αφού πέρασε ένα χρόνο γράφοντας έργα φαντασίας, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας, όπου σπούδασε μαζί με τον Μάλκολμ Μπράντμπερι και την Άντζελα Κάρτερ και έλαβε το μεταπτυχιακό του στην δημιουργική γραφή το 1980. Έγινε Άγγλος πολίτης το 1982. Το 1983, λίγο μετά τη δημοσίευση του πρώτου μυθιστορήματός του, ο Kazuo Ishiguro ορίστηκε από το περιοδικό Granta ως ένας από τους 20 καλύτερους νέους Βρετανούς συγγραφείς.  Read more