Ρεμιξ

Υπάρχουν σε πολλά πράγματα δύο πλευρές. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που λένε. Ανάλογα πως θα το δεις και πως θα το χειριστείς το θέμα, το κάθε θέμα, του δίνεις μια άλλη διάσταση. Διαφορετική.

Αυτό με ενδιαφέρει, θα πεις και θα χάσεις το χρόνο σου προσπαθώντας να το λύσεις, να το καταλάβεις, να το ξεμπερδέψεις και μετά να το αφήσεις να φύγει μακριά. Αυτό όμως δε μου ταιριάζει, δε το θέλω. Το πετάς. Πας παρακάτω.Βέβαια υπάρχουν και κάποια θέματα που δε λύνονται ούτε πετιούνται τόσο εύκολα. Αυτά τα ονομάζουμε προβλήματα, θα σκεφτείς. Δε θα το αναλύσεις πολύ όμως γιατί θα σου κάνει κακό, δε θα νιώσεις καλά με τον εαυτό σου. Χαρούμενα πράγματα στο κεφάλι σου, πάμε. Ένα, δύο, τρία.

Γι’ αυτό υπάρχουν τα ρεμίξ, σκέφτεσαι και αλλάζεις δρόμο. Η άλλη οπτική γωνία, η άλλη προοπτική. Ο διαφορετικός ρυθμός. Πολλοί λένε πως τα ρεμίξ είναι η εξέλιξη του πρωτότυπου. Δεν ξέρω, ίσως. Νομίζω πως περισσότερο είναι η ελπίδα που αλλάζει και περικλείει το κάθε τι παλιό, που έχει ανάγκη να εκφραστεί διαφορετικά.

remix

«Παραμένουμε στο παλιό με έναν τόνο καινούργιου.»
Ή πότε-πότε  «βαίνουμε στο καινούργιο με μια λεπτή υφή παλιού.» Θεωρίες.

Πάντως αναρωτιέμαι γιατί να υπάρχουν τα ρεμίξ. Γιατί να χρειαζόμαστε κάτι να μας ανατρέψει έστω και ελάχιστα αυτό που ήδη γνωρίζουμε;  Μάλλον υπάρχει κάποιος λόγος. Μια εκτέλεση ενός τραγουδιού μας αρέσει όπως την ακούμε πρώτη φορά, τη στιγμή που βγαίνει και παρουσιάζεσαι μοναδικά. Όμως μετά από λίγο ίσως και να μας απωθήσει και να επιλέξουμε να την ακούσουμε λίγο διαφορετικά, με αλλαγμένα ελάχιστα σημεία. Που κάνουν τη διαφορά όμως. Συνήθως συμβαίνει και κάτι που κάποιοι το αποκαλούν λανθασμένο, εγώ απλώς το αποδέχομαι γιατί έτσι είναι κάποια πράγματα.. Το ρεμίξ είναι καλύτερο από το πρωτότυπο. Το καινούριο είναι καλύτερο από το παλιό.

Συμβαίνει όντως αυτό; Δε γυρνάμε ποτέ πίσω σε τίποτα παλιό; Μήπως δεν υπάρχει το γυρνάω, αλλά το θέτω άλλες βάσεις; Ξεκινάω από την αρχή, με κάποια γνώριμα, οικεία στοιχεία; Δεν είναι για όλους. Κάποιοι δεν ακούνε καν την αρχική παραγωγή ενός κομματιού, μα κατευθείαν την αλλαγμένη. Το ρεμίξ. Τη διασκευή. Αφού δεν έχεις γνωρίσει καν την αρχή πώς μπορείς να φτάσεις στο τέλος; Και μπορείς να ανατρέψεις το αρχικό και να προχωρήσεις στο επόμενο, εάν δεν έχεις κουραστεί έστω και λίγο στη πορεία;


Τα ρεμίξ υπάρχουν για κάποιο λόγο. Κάποιος τα έφτιαξε, με κάποιο σκοπό. Με βάση κάποια σκέψη και κατεύθυνση. Δημιουργούνται γιατί κάτι λείπει. Κάτι θέλει αλλαγή, κάπως, κάπου, από κάποιον βιώνεται η απώλεια. Ένα μικρό κενό, που ελπίζει σε κάτι διαφορετικό. Σε ένα ρεμίξ του λόγου, της ακοής. Σε μια αλλαγή βημάτων.

Σε ένα ρεμίξ της ματιάς. Που αν επιθυμήσει κάτι άλλο, δε μπορείς να κάνεις αλλιώς.
Αλλάζεις το κομμάτι. Και ξαναπροσπαθείς. Απ’ την αρχή.

Ν.

Leave a Reply