Ποτέ δεν είναι αργά…

Το μήνυμα της Μαρίνας, μιας μαθήτριας Α’ γυμνασίου….μέσα από την ιστορία της

 Ήταν μια κλασική μέρα στο σχολείο μέχρι την αναπάντεχη συζήτηση με την κ. Μαρία. Εγώ τελείωνα το χυμό μου και κατευθυνόμουν προς τον κάδο για να πετάξω το κουτάκι. Η κ. Μαρία, η μασκότ του σχολείου μας, η καθαρίστρια  με παρατηρούσε και αφού με πλησίασε μου είπε «Μπράβο!». Εγώ την κοίταξα με απορία γουρλώνοντας τα μάτια μου.

-Γιατί μου είπατε Μπράβο;
-Μα, γιατί πέταξες το σκουπιδάκι στον κάδο. Ξέρεις πόσα σκουπιδάκια μαζεύω καθημερινά κάτω από τα δέντρα του προαυλίου;
Η κ. Μαρία συνέχιζε να σκουπίζει και εγώ πήγα στην τάξη μου.

freeminds        

 Το τελευταίο κουδούνι είχε χτυπήσει και βγήκα έξω να πάρω το ποδήλατο να πάω σπίτι. Η κ. Μαρία με πλησίασε για ακόμα μια φορά και μου είπε « Ε, βέβαια μόνο σε σένα θα μπορούσε να ανήκει το ποδήλατο». Εγώ της χαμογέλασα, την χαιρέτησα και έφυγα. Καθώς ήμουν με το ποδήλατο το μυαλό μου είχε πλημμυρήσει από ερωτήματα «Μόνο εγώ σκέφτομαι το περιβάλλον; Μόνο εγώ αγαπώ τα ποδήλατα; Πρέπει να μιλήσω με τους φίλους μου. Πρέπει να καταλάβω πως σκέφτονται και τι απόψεις έχουν για τα ποδήλατα, το  περιβάλλον γενικά…»

Το βράδυ καθώς καθόμουν στην τηλεόραση θυμήθηκα τα γεγονότα στο σχολείο και το μυαλό μου άρχισε να ψάχνει τρόπους για το πώς θα λάβω τις πληροφορίες που θέλω. Οι φίλοι μου δεν πρέπει να καταλάβουν τι προσπαθώ να μάθω. Πω, τι θα κάνω;

Η ιδέα δεν άργησε να έρθει αφού η τέλεια πρόφαση ήταν μια συζήτηση με θέμα το δώρο των γενεθλίων μου. Ήταν ήδη αργά και εγώ χαρούμενη πήγα για ύπνο ανυπομονώντας για την αυριανή μέρα.

Μόλις έφτασε το πρωί έτρεξα να ετοιμαστώ για να πάω στο σχολείο. Το πρώτο διάλειμμα δεν άργησε να έρθει και αμέσως έβαλα το σχέδιο μου σε εφαρμογή.

–    (Μαρίνα)  Παιδιά, την Κυριακή έχω γενέθλια.
–   (Δημήτρης) Έλα, μας το έχεις πει χίλιες φορές.
–   (Παντελής) Αλήθεια, τι δώρο θα ζητήσεις;
–   (Μαρίνα) Δεν ξέρω ακόμα..εσείς τι λέτε;
–    (Νάντια) Ποδήλατο! Πάρε ένα καινούργιο ποδήλατο.   Έχω δει κάτι καταπληκτικά ροζ με μοβ ποδήλατα.
–   (Δημήτρης) Παγωτομηχανή!
–   (Παντελής)Ότι να ‘ναι! Εγώ έχω βρει την καλύτερη ιδέα…ταμπλετ.
–    (Νάντια) Όχι, με τίποτα!
–    (Παντελής) Γιατί;
–    (Νάντια) Το τάμπλετ σε τι χρησιμεύει; To ποδήλατο είναι πιο χρήσιμο. Σκέψου απλά ότι μπορεί ς να το χρησιμοποιείς και για να μετακινείσαι , ενώ ταυτόχρονα γυμνάζεσαι.
–    (Παντελής) Καλά Μαρίνα, μην τους ακούς!
–    (Μαρίνα) Συμφωνώ με την Νάντια και μάλιστα το σημαντικότερο είναι ότι δεν μολύνει το περιβάλλον. Παντελή, δε νομίζεις ότι αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος για να επιλέξω να πάρω ένα καινούργιο ποδήλατο;
–     (Νάντια) Χα χα! Το ήξερα ότι θα επέλεγες το ποδήλατο. Πόσο τυχερή! Εγώ δεν είχα ποτέ!
–     (Παντελής) Δηλαδή Μαρίνα, θέλεις να μου πεις ότι χρησιμοποιώντας ένα ποδήλατο θα σώσεις το περιβάλλον;
–      (Μαρίνα) Δεν είναι το ένα ποδήλατο, αλλά ότι νοιάζομαι το περιβάλλον και προσπαθώ για αυτό. Για σκέψου να το νοιαζόμασταν όλοι!

Χτυπάει το κουδούνι και η συζήτηση διακόπτεται.

Την ώρα του μαθήματος ο  νους μου πήγαινε στην συζήτηση που κάναμε στο διάλειμμα. «Ο Δημήτρης δεν αντιδρά. Ο Παντελής είναι αδιάφορος και αρνητικός . Η Νάντια και εγώ είμαστε οι μόνες που νοιαζόμαστε και σκεφτόμαστε ότι το περιβάλλον είναι το σπίτι μας και πρέπει να το προσέχουμε. Είναι δυνατόν ο Δημήτρης και ο Παντελής να μη γνωρίζουν για την μόλυνση του περιβάλλοντος; Νερά μολυσμένα, δάση καμένα ή γεμάτα σκουπίδια, πόλεις γεμάτες καυσαέριο και τσιμέντο.. Μα κανένας δεν τους έχει ενημερώσει, δε βλέπουν τι κατάσταση επικρατεί στην πόλη μας;»

free

 

Το σχολείο τελειώνει και είναι Παρασκευή, η μέρα που ο Παντελής, η Μαρίνα, η Νάντια και ο Δημήτρης περνούν το απόγευμα μαζί. Όπως κάθε Παρασκευή τρέχουν στο σπίτι του Παντελή για να παίξουν στον υπολογιστή.

 

 –   (Δημήτρης) Βρε παιδιά, βαρέθηκα στον υπολογιστή!
 –   (Παντελής) Πας καλά; O υπολογιστής είναι ότι πιο ενδιαφέρον..
 –   (Νάντια) Πόσο θα ήθελα να πηγαίναμε μια βόλτα με ποδήλατα, αλλά..
 –   (Παντελής) Άλλη όρεξη δεν είχαμε να βγούμε στο δρόμο στους 40 βαθμούς.
 –   (Μαρίνα) Γιατί δε νοικιάζετε ποδήλατα;
 –   (Νάντια) Ναι, ναι. Τέλεια ιδέα!
 –   (Δημήτρης) Και να βγούμε στο δρόμο με κίνδυνο να  μας πατήσεις κανένα αυτοκίνητο;
–    (Νάντια) Υπάρχουν και τα κράνη, το κουδουνάκι, τα φωτάκια… Άσε που δε θα πάμε από τους κεντρικούς δρόμους. Δεν θα είναι επικίνδυνα θα δεις!
–    (Μαρίνα) Εγώ δηλαδή πως πηγαινοέρχομαι στο σχολείο τόσο καιρό; Ελάτε πάμε!
–    (Παντελής) Όχι, βαριέμαι! Αν είχαμε κανέναν να μας πάει βόλτα με το αυτοκίνητο.
–     (Μαρίνα) Γιατί όχι βρε Παντελή; Ξέρεις τι ωραία που θα περάσουμε.. Έχεις σκεφτεί ότι το αυτοκίνητο είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντας μόλυνσης του περιβάλλοντος; Μπορεί να μας προσφέρει ανέσεις, αλλά υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής μας . Κουράστηκα να ακούω τα κορναρίσματα από το δωμάτιο μου. Άσε, που ο μπαμπάς μου καθυστερεί συνεχώς να γυρίσει από τη δουλειά γιατί κολλάει στην κίνηση. Πόσο τέλεια θα ήταν η πόλη μας αν όλοι κινούμασταν με τα ποδήλατα!
–    (Δημήτρης) Μήπως τα κορίτσια έχουν δίκιο; Και εμένα σήμερα μου φώναζε η μαμά μου, γιατί πέταξα ένα σκουπιδάκι στο δρόμο. Βαριόμουν να πάω στον κάδο! Μόνο τον εαυτό μας και την βόλεψη μας σκεφτόμαστε.
–    (Παντελής) Εντάξει φτάνει! Με προβληματίσατε αρκετά. Πάμε βόλτα…

Τρέξαμε να νοικιάσουμε τα ποδήλατα και ξεχυθήκαμε στους δρόμους. Αυτή η μέρα ήταν ξεχωριστή, ήταν σαν να βρισκόμασταν διακοπές στο χωριό. Μακάρι να ήταν πιο καθαρό το περιβάλλον και να είχαμε περισσότερο πράσινο, αναλογιζόταν η Μαρίνα καθώς επέστρεφε σπίτι της, χαρούμενη που είχε καταφέρει να πείσει τους φίλους της. 

podilatodromos

Το πρώτο βήμα έχει γίνει και η Μαρίνα συνέχιζε να σκέφτεται τα επόμενα… «Αν χρησιμοποιούσαμε τα ποδήλατα καθημερινά, τότε θα μειωνόταν η χρήση του αυτοκινήτου, άρα και το καυσαέριο. Επιπλέον, η μείωση των αυτοκινήτων θα απελευθέρωνε τους κοινόχρηστους χώρους για δημιουργία χώρων πρασίνου (πάρκα, γήπεδα, μεγάλα πεζοδρόμια με λουλούδια..). Πόσο πιο όμορφη και υγιεινή θα ήταν η ζωή στην πόλη! Πρέπει να αποδείξουμε ότι διαφέρουμε από τους μεγάλους που προκάλεσαν  τέτοια καταστροφή στο περιβάλλον.»

Ποτέ δεν είναι αργά να σκεφτούμε το περιβάλλον και να πείσουμε και τους γύρω μας γι’ αυτό…

Leave a Reply