Σε παύση

Εδώ και μερικούς μήνες ο πλανήτης βρίσκεται σε παύση, καθώς βιώνει μια τεράστια κρίση – αυτή τη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο – κι αυτή η κρίση δεν είναι άλλη από αυτή της πανδημίας του Covid-19! Μια κρίση που συνοδεύεται από φυσικές καταστροφές και απόλυτη οικονομική καταστροφή και πάλι σε παγκόσμιο επίπεδο.

Επιστήμονες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν με κάθε τρόπο να βρουν το πιο ασφαλές και ταυτόχρονα το πιο αποτελεσματικό εμβόλιο κατα του κορωνιού, που θα μπορέσει να μας σώσει από αυτή την κατάσταση και να μας επιστρέψει τα “κεκτημένα” μας, τα δεδομένα μας. Συνολικές προσπάθειες, θεωρίες συνομωσίας, καθημερινοί «ήρωες», ατομική ευθύνη, φόβος, άγχος για το αύριο, κατάθλιψη, επιβίωση, κοινωνικές αποστάσεις, καραντίνα, οικονομική κρίση είναι οι εικόνες που συνθέτουν τον κόσμο το 2020.

Και όλα αυτά τα παρουσιάζει εύστοχα ο Ινδός καλλιτέχνης Ravi Karanga στα δημιουργήματα του.

covid time
covid time
covid time

covid time

Στις συνθήκες αυτές αναδύονται νέες προκλήσεις, απειλές και κίνδυνοι, η μετουσίωση των οποίων σε πραγματικότητα ή η αποτελεσματική αντιμετώπισή τους εξαρτάται από τις πολιτικές που θα υιοθετηθούν αλλά και από την προσωπική μας διάθεση, τον προσωπικό μας αγώνα.  Έπεσε, όχι εντελώς τυχαία, στα χέρια μου ένα βιβλίο με τίτλο «Εκπαίδευση και Εξουσία» του Michael Apple…ξεφυλλίζοντας το, λοιπόν, στάθηκα σε ένα σημείο, το οποίο θεώρησα ενδιαφέρον να μοιραστώ μαζί σας, καθώς αναφέρεται στην κρίση, έτσι όπως λίγο πολύ τη βιώνουμε όλοι μας, αποδίδοντας γνώριμες εικόνες από ένα περασμένο παρελθόν που αναβιώνει… Πέρα από τον εύστοχη και χαρακτηριστική περιγραφή του φαινομένου της κρίσης, κατά τη γνώμη μου αξίζει να σταθούμε στον καταπληκτικό τρόπο με τον οποίον η “ιστορία” επαναλαμβάνεται ενώ ο άνθρωπος αδυνατεί να την υπερβεί.

Η εισαγωγή του αποσπάσματος ανήκει στον Apple, ο οποίος παρακάτω παραθέτει τα λόγια του Manuel Castells, Ισπανού κοινωνιολόγου. Τα λόγια του Castells είναι από το έργο του  “The Economic Crisis and American Society”, το οποίο εκδόθηκε το 1980, δηλαδή 32 χρόνια πριν.

«Η κρίση δεν είναι αφηρημένη έννοια, την βλέπουμε διαρκώς γύρω μας, στην δουλειά, στο σχολείο, στην οικογένεια, στις κρατικές υπηρεσίες και στην κυβέρνηση. Η κρίση επιδρά στις σκέψεις μας γύρω από την παιδεία, την εργασία, τον ρόλο των δύο φύλων, την νόμιμη καταστολή, τα πολιτικά δικαιώματα, την συμμετοχή στα κοινά κτλ. Η κρίση επεμβαίνει καθημερινά στο οικονομικό και πολιτισμικό υπόβαθρο της ζωής μας. Αξίζει να το δούμε αυτό μέσα από τα λόγια του Castells:

Κλειστά εργοστάσια, άδεια γραφεία, εκατομμύρια ανέργων και πεινασμένων, ερημωμένες πόλεις, γεμάτα νοσοκομεία, παράλυτο κράτος, βία, ολοκληρωτικές ιδεολογίες, ανόητες συζητήσεις, λαϊκές εξεγέρσεις, νέα πολιτικά συστήματα, ελπίδες, φόβοι, υποσχέσεις, απειλές, λαϊκισμός, προπαγάνδα, ύφεση, απούλητα εμπορεύματα, τάγματα εργασίας, ευέξαπτοι αστυνομικοί που πυροβολούν, οικονομολόγοι που βρίσκονται σε αμηχανία, πολιτικοί που προτείνουν νέες συνταγές, και άνθρωποι που υποφέρουν – εικόνες από ένα παρελθόν που μας είπαν ότι πέρασε και δεν πρόκειται να ξαναέρθει, ότι οφειλόταν σε δυσλειτουργίες που έχουν σαρωθεί από τον άνεμο του μεταβιομηχανικού καπιταλισμού. Και ξαφνικά, μια μέρα τα ξαναβρίσκουμε όλα αυτά πάλι μπροστά μας και βλέπουμε τα πάντα να σαρώνονται από τον άνεμο της κρίσης του καπιταλισμού».

Υπομονή, αγάπη και θα γυρίσουμε όλοι μαζί στα κεκτημένα μας..

Αλεξάνδρα

Leave a Reply