Μια ζωή μέσα στα βιβλία…

booklover
Ένα bazaar βιβλίου ήταν η αφορμή στο να χαθούμε για ώρες στα βιβλιοπωλεία του κέντρου..όχι σε ένα, αλλά σε κάθε μικρό και μεγάλο βιβλιοπωλείο και η μυρωδιά του βιβλίου να αναδύεται στην ατμόσφαιρα και να μας σαγηνεύει…

Μαγεμένη και χαμένη όπως ήμουν στον κόσμο των βιβλίων, διάβασα ένα φυλλαδιάκι που μου έδωσαν σ’ένα από αυτά τα βιβλιοπωλεία…και που μάλλον λέει παραπάνω από όσα θα ήθελα να σας πω…

Μια ζωή μέσα στα βιβλία  του Τζούλιαν Μπάρνς.
…ένα κείμενο που πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The Guardian τον Ιούνιο του 2012…

“Έχω ζήσει μέσα στα βιβλία, για τα βιβλία και με τα βιβλία υπήρξα αρκετά τυχερή, ώστε κατάφερα να ζήσω και από τα βιβλία. Και ήταν μέσα από τα βιβλία που συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι υπήρχαν και άλλοι κόσμοι πέρα από το δικό μου. Για πρώτη φορά έβαλα με τον νου μου τι μπορεί να σημαίνει το να είσαι ένα άλλο πρόσωπο, για πρώτη φορά γνώρισα εκείνον τον βαθύ, οικείο δεσμό, που επιτυγχάνεται όταν η φωνή ενός συγγραφέα διεισδύει στο κεφάλι ενός αναγνώστη…….

Οι γονείς μου είχαν τα πιο φινετσάτα βιβλία και μάλιστα κάποια στιγμή έγιναν μέλη της Folio society.Μεγάλωσα θεωρώντας ότι όλα τα σπίτια περιείχαν βιβλία, ότι κάτι τέτοιο ήταν απολύτως φυσιολογικό, όπως και το ότι εκτιμούνταν ανάλογα με τη χρησιμότητα τους…..Κανένα από αυτά τα έργα δε με συνάρπαζε όταν ήμουν παιδί.Πρωτάρχισα να εξερευνώ τα ράφια των γονιών μου όταν αφυπνίστηκε η σεξουαλικότητα μου…..
Η επαφή μου με τα βιβλία με έκανε να νιώσω έντονη τη μαγεία και λαχταρούσα να ιδιοποιηθώ μέρος της. Κι έτσι, από τα φοιτητικά μου χρόνια, έγινα συλλέκτης βιβλίων καθώς επίσης και χρήστης βιβλίων. Περίπου σε όλη τη δεκαετία από το 1960 έως το 1970 έγινα ένας ακούραστος βιβλιοκυνηγός. Έτρεχα από πόλη σε πόλη με το αυτοκινητάκι μου, ένα Morriw Traveller, και το φόρτωνα μέχρι επάνω με βιβλία τα οποία αγόραζα με ρυθμό πολύ πιο γρήγορο από κάθε αναγνωστική ταχύτητα. Ήταν μία εποχή που οι περισσότερες πόλεις με λογικό μέγεθος είχαν ένα τουλάχιστον καθιερωμένο και μεγάλο παλαιοβιβλιοπωλείο.  Εδώ τα βιβλία εκτιμούνταν, έδειχναν να αποτελούν μέρος μια πολιτισμικής συνέχειας. Τώρα πια προτιμούσα τα μεταχειρισμένα από τα καινούργια βιβλία. Στην Αμερική συνηθίζουν να αναφέρονται σε αυτά υποτιμητικά ως βιβλία, από δεύτερο χέρι, όμως αυτή η συνέχεια της ιδιοκτησίας τους ήταν μέρος της γοητείας τους. Ένα βιβλίο προσέφερε την εξήγηση που έδινε για τον κόσμο σε έναν άνθρωπο, ύστερα σε έναν άλλον, για γενιές ολόκληρες. Διαφορετικά χέρια κρατούσαν αυτό το βιβλίο και αντλούσαν κάποτε την ίδια και κάποτε διαφορετική σοφία από αυτό. …

Αγόραζα με μια πείνα που σήμερα την αναγνωρίζω, ανατρέχοντας σε εκείνα τα χρόνια, ως ένα είδος ανάγκης: βιβλιομανία η γνωστή ασθένεια.

…Εκείνες τις παλιές εποχές, το κυνήγι του βιβλίου προϋπόθετε τρεξίματα πολλών χιλιομέτρων, αργή συσσώρευση και συχνές ματαιώσεις. Οι παρενέργειες ήταν η τάση, όταν αποτυγχάνεις να βρεις αυτό που γύρευες, να αγοράσεις μια τυχαία σειρά βιβλίων για να αποδείξεις πως το ταξίδι σου δεν είχε πάει χαμένο. Αυτός ο τρόπος απόκτησης δεν είναι πια δυνατός ή μάλλον δεν έχει πια νόημα…Η διαδικασία του συλλέγειν έχει επίσης αλλάξει ολοσχερώς χάρη στο διαδίκτυο. Χρειάστηκα κάπου 12 χρόνια ώσπου να βρω την έκδοση των Πρόστυχων κορμιών, σήμερα 30 δευτερόλεπτα περιήγηση στο abebooks.com για να βρεθώ μπροστά στις 20 πρώτες εκδόσεις που ποικίλουν ως προς την τιμή και την κατάσταση τους…..

Έγινα λιγότερο βιβλιοσυλλέκτη, αφότου εξέδωσα το πρώτο μου μυθιστόρημα. Ίσως σε κάποιο υποσυνείδητο επίπεδο, να αποφάσισα ότι, άπαξ και παρήγαγα πια τις δικές μου πρώτες εκδόσεις, χρειαζόμουν λιγότερο τις εκδόσεις των άλλων. Έφτασα μάλιστα στο σημείο να πουλήσω βιβλία μου-πράγμα έως τότε ασύλληπτο. Όχι, οτι αυτό επιβράδυνε τον ρυθμό απόκτησης νέων βιβλίων: εξακολουθώ να αγοράζω βιβλία πιο γρήγορα από ότι τα διαβάζω. Και πάλι όμως αυτό φαίνεται φυσιολογικό, θα ήταν αλλόκοτο να έχεις γύρω σου μόνο τόσα βιβλία όσα θα προλάβεις να διαβάσεις ως το τέλος της ζωής σου. Και παραμένω προσκολλημένος στο έντυπο βιβλίο και το βιβλιοπωλείο. Ο Τζον Απντάικ προς το τέλος της ζωής του, απαισιοδοξούσε σχετικά με το μέλλον του έντυπου βιβλίου: “Γιατί ποιος σε αυτό το αδιανόητο μέλλον, όταν θα είμαι νεκρός, θα διαβάζει;; Η τυπωμένη σελίδα ήταν απλώς το σύντομο θαύμα μισής χιλιετίας…….

Η ανάγνωση είναι η δεξιότητα της πλειοψηφίας, αλλά η τέχνη της μειοψηφίας.

.…Όταν διαβάζεις ένα σπουδαίο βιβλίο, δεν δραπετεύεις από τη ζωή, βυθίζεσαι σε αυτήν. Μπορεί να μην υπάρχει μια επιφανειακή απόδραση -σε διαφορετικές χώρες, ήθη, γλωσσικά σχήματα- όμως, αυτό που κατά βάθος κάνεις είναι να διερύνεις τους τρόπους με τους οποίους κατανοείς τις λεπτές αποχρώσεις της ζωής, τα παράδοξα της, τις χαρές της, τους πόνους και τις αλήθειες της. Η ανάγνωση και η ζωή δεν εξελίσσονται ξεχωριστά-συμβιώνουν. Και για το σοβαρό έργο της φαντασιακής ανακάλυψης και της αυτογνωσίας υπάρχει και παραμένει ένα και μόνο τέλειο σύμβολο: το έντυπο βιβλίο.”

Απλά υπέροχο……..

Αλεξάνδρα…

 

One thought on “Μια ζωή μέσα στα βιβλία…

Leave a Reply